پخش زنده
امروز: -
آبزرور: اشتباه آمریکا انتخاب یک رئیس جمهور احمق است
آبزرور: بزرگترین اشتباه را آمریکایی ها با انتخاب یک احمق خطرناک به ریاست جمهوری مرتکب شدند.
به نقل از سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، نشریه آبزرور انگلیس با اشاره به تشدید تنش میان واشنگتن و تهران و خطر وقوع جنگ نوشت بزرگترین اشتباه در سال 2016 رخ داد که آمریکایی ها یک احمق خطرناک را به ریاست جمهوری خود برگزیدند.
این نشریه در پایگاه اینترنتی خود در سرمقاله نوشت: به دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا بارها هشدار داده بودند که سیاست تهاجمی و تنش آفرین "فشار حداکثری" نظامی و اقتصادی علیه ایران ممکن است به صورت تصادفی به جنگ بینجامد. هفته گذشته, محاسبات غلطی که از دیرباز پیش بینی می شد واقعا رخ داد و جهان برای چند ساعت در آستانه جنگ قرار گرفت. هر دو طرف در خلیج (فارس) مرتکب اشتباهاتی شدند, هر چند فرماندهان آمریکایی ظاهرا بیشتر مقصر بودند. اما بزرگترین اشتباه در سال 2016 رخ داد که آمریکایی ها یک احمق خطرناک را به ریاست جمهوری خود انتخاب کردند.
توالی رویدادهایی که منجر به این شد که ترامپ پنجشنبه دستور حمله را صادر کند, و درست چند دقیقه قبل از آغاز حملات دستور لغو آن را بدهد, با سرنگونی یک پهپاد شناسایی آمریکایی توسط ایران آغاز شد. تهدیدات و توهین ها ماهها بود که رد و بدل می شد. در یک هفته گذشته, واشنگتن تهران را به حملات به نفتکش ها متهم کرد -- و سربازان بیشتری را برای استقرار در نزدیکی مرزهای ایران اعزام کرد. اما حادثه سرنگونی پهپاد بود که خطر را به اوج خود رساند.
وزارت دفاع آمریکا, پنتاگون, اعلام کرد این پهپاد در حریم هوایی بین المللی در پرواز بود که هدف اصابت موشک قرار گرفت. ایران به شدت این ادعا را رد و اعلام کرد این پهپاد حریم هوایی این کشور را نقض کرده بود. آمریکا نقشه هایی را نشان داد. ایران نیز همینطور, و آنقدر به این نقشه ها اطمینان داشت که اعلام کرد قضیه را به شورای امنیت سازمان ملل می برد. اما کاخ سفید برای توضیح دادن اینکه چرا حملات لغو شد, به زحمت افتاد و پرسش هایی درباره روایت واشنگتن مطرح شده است.
تصاویری که پنتاگون از مسیر پرواز پهپاد ارائه کرد ابتدا شامل یک شرح نادرست از مسیر پرواز آن بود. روز جمعه مقامات آمریکایی سرانجام ادعای ایران را تایید کردند که یک هواپیمای سرنشین دار -- از نوع پوسیدون p-8a نیروی دریایی آمریکا -- نیز در زمان این حادثه در پرواز بود, یعنی واقعیتی که آنها قبلا به آن اشاره نکرده بودند. در همین حال, ایران تصاویری از لاشه پهپاد را که از آب های سرزمینی اش بیرون کشیده بود, منتشر کرد.
ترامپ و حامیانش در توییت ها و مصاحبه ها به اشکال مختلف مدعی شدند که او برای نجات جان انسان ها دستور توقف حمله را صادر کرد. آنها همچنین مدعی شدند یک فرمانده محلی ایرانی به صورت سرخود به سوی پهپاد شلیک کرد, و اینکه دستور حمله و لغو آن یک شگرد زیرکانه بود. اما یک مقام ارشد دولتی , که خواست ناشناس بماند, ظاهرا به حقیقت ماجرا نزدیکتر شده بود و گفت دستور لغو حملات به این دلیل صادر شد چون این نگرانی وجود داشت که این پهپاد, یا پهپاد آمریکایی دیگری, یا هواپیمای P-8A, واقعا "در نقطه ای" به داخل حریم هوایی ایران منحرف شده باشند.
این مقدار سردرگمی و بی کفایتی در عملیات های نظامی آمریکا نباید چندان تعجب برانگیز باشد. آن طور که آمار سازمان ملل نشان می دهد, در افغانستان و عراق, خطاهای نظام مند, به ویژه در نیروی هوایی آمریکا, به کشته شدن هزاران غیرنظامی انجامیده است. سابقه آمریکا در خلیج (فارس) چندان بهتر از افغانستان و عراق نیست. در سال 1988, موشک کروز نیروی دریایی آمریکا به سرنگونی یک هواپیمای مسافربری ایران و کشته شدن 290 نفر انجامید. پنتاگون ابتدا مسئولیت آن را رد کرد, اما بعد مدعی شد این هواپیما تهدید محسوب شده بود. در سال 1996, آمریکا سرانجام غرامت پرداخت.
تعجب آورتر, و حتی تکان دهنده تر, از هر چیز روند تصمیم گیری هفته گذشته در کاخ سفید بود. چطور ترامپ پیشتر از آمار تلفات احتمالی بی خبر بود؟ (شاید واقعا بی خبر بود). مشاوران جنگ طلب او فکر می کردند این حملات چه نتایجی خواهد داشت؟ ترامپ چطور می خواست به تلافی جویی اجتناب ناپذیر ایران به نیروهای آمریکایی و متحدانش در خلیج (فارس) یا در میادین عراق , سوریه-اسرائیل یا سعودی-یمن پاسخ دهد؟ آیا واقعا حقیقت دارد که یک مجری شبکه فاکس نیوز, که گفته می شود از افراد محرم رئیس جمهور آمریکاست, او را به منصرف شدن از حمله ترغیب کرد؟
این رفتار هیجانی و عصبی در کاخ سفید اگر این قدر جدی و خطرناک نبود, می شد به آن خندید. جدیدترین فصل لودگی ترامپ خطری بود که از بیخ گوش ثبات خاورمیانه و جهان گذشت. این تاکیدی بر لزوم بازگشت فوری به دیپلماسی صادقانه, و مهر تایید دوباره ای بر توافق هسته ای سال 2015 با ایران بود. این یک زنگ بیدارباش برای کنگره است, که باید بر سرعت تلاش های کنونی برای مهار اختیارات جنگی رئیس جمهور بیفزاید. و این نور تازه ای بر بی کفایتی منحصر به فرد ترامپ در سمت ریاست جمهوری آمریکا می اندازد.
ترامپ می گوید خواهان جنگ نیست. اما نحوه کار او ممکن است جنگ را اجتناب ناپذیر کند.
توالی رویدادهایی که منجر به این شد که ترامپ پنجشنبه دستور حمله را صادر کند, و درست چند دقیقه قبل از آغاز حملات دستور لغو آن را بدهد, با سرنگونی یک پهپاد شناسایی آمریکایی توسط ایران آغاز شد. تهدیدات و توهین ها ماهها بود که رد و بدل می شد. در یک هفته گذشته, واشنگتن تهران را به حملات به نفتکش ها متهم کرد -- و سربازان بیشتری را برای استقرار در نزدیکی مرزهای ایران اعزام کرد. اما حادثه سرنگونی پهپاد بود که خطر را به اوج خود رساند.
وزارت دفاع آمریکا, پنتاگون, اعلام کرد این پهپاد در حریم هوایی بین المللی در پرواز بود که هدف اصابت موشک قرار گرفت. ایران به شدت این ادعا را رد و اعلام کرد این پهپاد حریم هوایی این کشور را نقض کرده بود. آمریکا نقشه هایی را نشان داد. ایران نیز همینطور, و آنقدر به این نقشه ها اطمینان داشت که اعلام کرد قضیه را به شورای امنیت سازمان ملل می برد. اما کاخ سفید برای توضیح دادن اینکه چرا حملات لغو شد, به زحمت افتاد و پرسش هایی درباره روایت واشنگتن مطرح شده است.
تصاویری که پنتاگون از مسیر پرواز پهپاد ارائه کرد ابتدا شامل یک شرح نادرست از مسیر پرواز آن بود. روز جمعه مقامات آمریکایی سرانجام ادعای ایران را تایید کردند که یک هواپیمای سرنشین دار -- از نوع پوسیدون p-8a نیروی دریایی آمریکا -- نیز در زمان این حادثه در پرواز بود, یعنی واقعیتی که آنها قبلا به آن اشاره نکرده بودند. در همین حال, ایران تصاویری از لاشه پهپاد را که از آب های سرزمینی اش بیرون کشیده بود, منتشر کرد.
ترامپ و حامیانش در توییت ها و مصاحبه ها به اشکال مختلف مدعی شدند که او برای نجات جان انسان ها دستور توقف حمله را صادر کرد. آنها همچنین مدعی شدند یک فرمانده محلی ایرانی به صورت سرخود به سوی پهپاد شلیک کرد, و اینکه دستور حمله و لغو آن یک شگرد زیرکانه بود. اما یک مقام ارشد دولتی , که خواست ناشناس بماند, ظاهرا به حقیقت ماجرا نزدیکتر شده بود و گفت دستور لغو حملات به این دلیل صادر شد چون این نگرانی وجود داشت که این پهپاد, یا پهپاد آمریکایی دیگری, یا هواپیمای P-8A, واقعا "در نقطه ای" به داخل حریم هوایی ایران منحرف شده باشند.
این مقدار سردرگمی و بی کفایتی در عملیات های نظامی آمریکا نباید چندان تعجب برانگیز باشد. آن طور که آمار سازمان ملل نشان می دهد, در افغانستان و عراق, خطاهای نظام مند, به ویژه در نیروی هوایی آمریکا, به کشته شدن هزاران غیرنظامی انجامیده است. سابقه آمریکا در خلیج (فارس) چندان بهتر از افغانستان و عراق نیست. در سال 1988, موشک کروز نیروی دریایی آمریکا به سرنگونی یک هواپیمای مسافربری ایران و کشته شدن 290 نفر انجامید. پنتاگون ابتدا مسئولیت آن را رد کرد, اما بعد مدعی شد این هواپیما تهدید محسوب شده بود. در سال 1996, آمریکا سرانجام غرامت پرداخت.
تعجب آورتر, و حتی تکان دهنده تر, از هر چیز روند تصمیم گیری هفته گذشته در کاخ سفید بود. چطور ترامپ پیشتر از آمار تلفات احتمالی بی خبر بود؟ (شاید واقعا بی خبر بود). مشاوران جنگ طلب او فکر می کردند این حملات چه نتایجی خواهد داشت؟ ترامپ چطور می خواست به تلافی جویی اجتناب ناپذیر ایران به نیروهای آمریکایی و متحدانش در خلیج (فارس) یا در میادین عراق , سوریه-اسرائیل یا سعودی-یمن پاسخ دهد؟ آیا واقعا حقیقت دارد که یک مجری شبکه فاکس نیوز, که گفته می شود از افراد محرم رئیس جمهور آمریکاست, او را به منصرف شدن از حمله ترغیب کرد؟
این رفتار هیجانی و عصبی در کاخ سفید اگر این قدر جدی و خطرناک نبود, می شد به آن خندید. جدیدترین فصل لودگی ترامپ خطری بود که از بیخ گوش ثبات خاورمیانه و جهان گذشت. این تاکیدی بر لزوم بازگشت فوری به دیپلماسی صادقانه, و مهر تایید دوباره ای بر توافق هسته ای سال 2015 با ایران بود. این یک زنگ بیدارباش برای کنگره است, که باید بر سرعت تلاش های کنونی برای مهار اختیارات جنگی رئیس جمهور بیفزاید. و این نور تازه ای بر بی کفایتی منحصر به فرد ترامپ در سمت ریاست جمهوری آمریکا می اندازد.
ترامپ می گوید خواهان جنگ نیست. اما نحوه کار او ممکن است جنگ را اجتناب ناپذیر کند.
نظر شما