عمو با آب برمی گرده

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز اصفهان؛ ای عموی آب آور خیمه های حسین(ع)! کربلا آب ها کوزه به کوزه انتظارت را کشیدند
و چشمان کودکانِ کاروان چشم به راهِ آمدنت بودند
سکینه(س) در کنار خیمه ها تو را می خواند
و مَشک تشنه سیراب شدن با دستان تو بود
ای بالا بلند! تو عمود محکمِ خیمه‏ ها بودی و برادرت در انتظار قامتِ افراشته‏ ات دیده به راهِ علقمه بود
اما
تیرها و نیزه ها برای بوسه زدن بر تو بی‏ تاب تر بودند!
بی تاب چشمانت!
بی تاب دستانت!
و تو ای یاور حق! در همهمه نامردی هایِ نامردان لشکر یزید
حمایت از مولایت را با صلابت و شجاعت فریاد زدی: "وَ اللّه أن قطعتموا یمینی انی احامی ابداً عَن دینی"
تا این گونه تاریخ را با دستانِ ساقی‏ات از معرفت، سیراب کنی!
و نفس خویش را فرمان دادی:«یا نَفسُ مِن بَعدِ الحُسینِ هون و بَعدَهُ لا کُنْتُ اَنْ تَکون: ای نفس! می‏خواهم دیگر بعد از حسین زنده نمانی».

تا این گونه دنیا را حیرانِ مردانگی‏ ات نمایی!
که تشنه لب کنار نهر علقمه جان سپردی!
ای علمداری که عَلَم عاشورا بر شانه‏های ستبر تو آرام گرفت به این رهروان دلتنگ و تشنگان کویت جرعه‌ای ناب از آن بصیرت حسینی و مردانگی بی مانندت عطا کن.....
نویسنده:مرضیه قاسمی

حسینیه و سقاخانه حضرت ابوالفضل نایین